7- ترویج فساد و گناه
مورد آخر از شیوه های مبارزاه فرهنگی ، ترویج فساد و گناه است . دمیدن نفخه شیطانی فساد در کالبد روحانی جامعه اسلامی به معنای خشکاندن ریشه های فرهنگ است . در این تهاجم رواج دادن انحرافات جنسی و تضعیف مبانی اخلاقی مسلمانان در اولویت اصلی است . تا با گستردن دام فساد و فحشا و گسترش بی بند و باری ، نیروی محرکه ی حکومت مسلمانان را که همان ایمان جوانان است از کار بیاندازند . در نتیجه جوانانی که تا چندی پیش مشغول جهاد در عرصه های مختلف بودند به سوی جایگاه های فساد کشیده شده و با گذشت زمان دین را فراموش کنند . و حق هم چنین است ، جوانی که غرق در انواع آلودگی های نفسانی شده است حوصله جنگ در نبرد هایی که امکان جان دادن نیز وجود دارد ، را نخواهد داشت.
قران کریم می فرماید :
« الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُولَئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ »[1]
همانان كه زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح مى دهند و مانع راه خدا مى شوند و آن را كج مى شمارند آنانند كه در گمراهى دور و درازى هستند.
« بستن راه خدا به یك یا دو موردِ خاصّ منحصر نیست، بلكه تبلیغات ناروا، گناه علنى، ترویج ابزار فساد و غفلتآور، القاى شبهه، ایجاد اختلاف، نشریّات و فیلمهاى گمراه كننده، بد معرّفى كردن دین حقّ، معرفّى نااهلان به عنوان الگوى دین و دهها نمونهى دیگر از مصادیق بستن راه خداست.»[2]
توجه به سرگذشت برخی ممالک اسلامی مانند اندلس نشانگر این واقعیت تلخ است که رواج فساد در جامعه ، مساوی با نفوذ دشمنان و افول اسلام است . کاری که امروز جبهه کفر آن را مهمترین اهرم خود برای نفوذ و مبارزه می داند .
نظرات شما عزیزان: